روزگار سخت جوانی 4

"حتما یه حکمتی درش هست شاید......"

اشکهایش را پاک میکند و سر رسیدش را باز میکند چشمش به یاداشتی می افتدد که زود تر در آن نوشته بود.:

" رضا دو روز سالگرد ازدواجه ....

به فکر عمیقی فرو میرود "میشه از این فرصت برای شاد کردن مریم استفاده کنم ،میتونم یه مراسم خوب براش بگیرم تا سختی هایی رو که کشیده جبران کنم ...."

اما فکرهایی به سرش میزند که عمل کردن به آنها  کار آسانی نیست .

در همان افکار بود که صدایی از پشت در می آید" آهای صاحب مغازه ؟"

رضا در را باز میکند مردی ناشناس است از او میپرسد:

.... : صاحب این مغازه کیست ؟

رضا : واسه چی؟

.....: من دنبال مغازه میگردم برای اجاره...

رضا دلش میلرزد و سکوت میکند....

با خود میگوید بهتر است چیزی نگویم ممکن است مغازه را از چنگم در آورد .

رضا: اجاره نمیدن این مغازه رو ...

..... : تو چکار داری به این کارا صاحبش کیه؟

رضا: صاحبش....... چیزه....

.....: ساکتی چرا جواب بده خب

رضا:صاحبش آقای رضا علیزاده هست ... میخای اجاره کنی مغازه روبرو هست ها..

...:نه من مغازه کوچک میخام

رضا : آهان باشه

.....: کاری ندارید شما؟

رضا : نه خداحافظ

به همین سادگی شادی امشبش به غمی بزرگ تبدیل میشود.

دکه را میبندد و را می افتد در راه  فکری میکند : اگه مغازه رو ازم بگیرن چی؟...اگه بی مغازه بشم زندگیم چی میشه؟

امید و آرزو های زندگی رضا به این دکه بند و است و بس...

به خانه میرسد و خودش را جمع و جور میکند و لبخندی تلخ به لبهایش مینشاند و اتاق را باز میکند...

مریم؟......مریم ؟

مریم چیشده؟

 

ادامه دارد....

(جوان شهداد)